Met een naam die ‘Don Gallardo’ luidt denken wij in Europa meteen aan één of andere Italiaanse maffiabaas, vooral omwille van de benaming ‘Don’ die wij hier meestal kennen van de film ‘The Godfather’ en Marlon Brando die daarin op majestueuze wijze peetvader ‘Don Vito Corleone’ speelt. Toch is de ‘Don Gallardo’ waar wij het hier zullen over hebben veel minder gevaarlijk en bovendien helemaal niet afkomstig uit Sicilië (cosa nostra), Calabrië (ndrangheta) of Napoli (Camorra).

Onze vriend is een alt.country- en rootsrocknummers brengende singer-songwriter uit Nashville, Tennessee met zijn basisroots in Californië die in het verleden bij ‘Rootstime’ al een paar keer is mogen passeren met zijn toenmalige albums “Don Gallardo & How Far West” uit 2012, “Hickory” uit 2016 en “Still Here “uit 2018. Eind 2019 bracht hij ook nog het samen met de Britse zangeres Lilly Winwood opgenomen 7 songs tellende album “In The Name Of Good Intentions” uit. In volle coronapandemietijd bracht hij zijn vorige soloplaat “The Lonesome Wild” uit, maar die ging helaas omwille van onmogelijke promotie door optrednes helemaal aan de aandacht van het publiek voorbij.

Als u houdt van de muziek van artiesten als Bob Dylan, Jason Isbell, Tom Petty, Paul Simon, John Prine, ‘The Band’, ‘Old Crow Medicine Show’, ‘The Jayhawks’ of Ray LaMontagne, dan raden we je aan om nog even bij ons blijven want hierna volgt een gedetailleerde evaluatie van het nieuwste album “All The Pretty Things”, de tiende soloplaat van deze Don Gallardo. We geven hieronder alvast de titeltrack als ‘lyrics video’ mee ter oriëntatie. Maar er staan nog acht andere composities van deze Amerikaanse singer-songwriter op dit album dat in totaal goed is voor zo’n kleine veertig minuten leuk muzikaal entertainment.

Sinds meer dan twintig jaar staat Don Gallardo op de planken voor live optredens en vooral sinds hij in Nashville woont is die frequentie alleen maar sterker toegenomen. De invloeden van de typische sound die in dit country-mekka overheerst kunnen we dan ook vaak terughoren in de liedjes op “All The Pretty Things”. In het tijdens de pandemie en zijn lange immobiliteit wegen het oplopen van corona gecomponeerde openingsnummer “Lost Hope” geeft hij de boodschap dat we de hoop op betere tijden nooit ofte nooit mogen opgeven. Zijn eigen ervaringen met en het lange afzien door corona vertaalde hij eveneens in de liedjestekst van de song “The Dreamers Of The World” waarin hij opnieuw oproept om altijd positief te blijven en te blijven dromen over een betere toekomst: blijf kijken naar al het moois rondom ons heen.

Het was multi-instrumentalist Andrew Sovine die alle instrumenten heeft ingespeeld en toegevoegd aan de door Don Gallardo met begeleiding van akoestische gitaar ingezongen liedjes voor dit album. Darren Nelson die lid is van de rootsy Americana-groep ‘San Geronimo’ uit San Francisco zong daarna nog backing vocals in bij deze songs en nadat producer David Pinkston het eindwerk nog eens grondig had overschouwd was de opname van dit nieuwe album volledig klaar.

Naast de acht eigen vaak persoonlijk getinte liedjes die Don Gallardo op deze plaat brengt opteerde hij ook nog voor het zingen van een coverversie van het nummer “Gypsum” van zijn Amerikaanse vriend en singer-songwriter Virgil Shaw uit San Francisco, een track uit diens album “Quad Cities” van 2000. Van zijn eigen werk onthouden we vooral enkele tijdloze Americana-nummers zoals “Dear Friends”, albumtiteltrack “All The Pretty Things”, “The Dreamers Of The World”, countryballad “Time’s Not Lost On You” en “The Other One”, songs die door Don Gallardo telkens op een vlot in het gehoor liggende melodie worden gebracht.

(valsam)